bir chp'li portresi: geçen gün biriyle görüştüm - aklı başında kadın akademisyenlerimizden biri. "şekerim ne olacak bu milletin eğitimsizliği, bu nedir böyle, çok kötü durumdayız valla," diye başladı daha "merhaba" demeden; metrodan iniyormuş, bekleyenlerden birisi inenlere yol vermemiş, "bekle önce ben bineyim sonra inersin" demiş. evet, tanık olduğumda beni de sinirlendiren birşey bu, ama "halkla ilgili birşey öğrendim bugün: eğitimsizler" diye ağzım dolu dolu anlatacağım birşey de değil. sonra da konuyu seçime getiriverdi, "bu hdp'ye oy vermeyi nasıl düşünebiliyor insanlar anlamıyorum, davutoğlu başımıza erdoğan'ı başkan yapmaya uğraşıyor, demirtaş da apo'yu getirecek tepemize," dedi, "gerçi ben onun böyle yarım türkçeyle çekinmeden konuşmasını sempatik buluyorum, ama o başka bu başka," diye de ekledi. bir yere yetişiyordum, çenemi tuttum, ama bu nasıl bir dünyayı kendinden ibaret sanma, nasıl bir densizlik bilemedim. benim kürt olmadığımı, hdp'ye oy vermediğimi nasıl varsayıyorsun bir defa? demirtaş'ın anadili kürtçe, en az senin kadar türkçe de konuşuyor, bu neyin cakası, aşağılaması?
dün akşam selahattin demirtaş yoğurtçu parkı'ndaydı; güzel canlı müzik vardı, herkesin keyfi yerindeydi, demirtaş da kısa ama hoş bir konuşma yaptı. benim görüşüm, hdp'nin chp seçmenine daha çok çalışması gerektiği yönünde; bunun da ilk ayağı, yukarıdaki örneğin de (çok benzerini duydum tabii) gösterdiği gibi, "apo meselesi"ne açıklık getirmek. chp seçmeninin apo'ya bakışını doğrudan hedeflemeden burada yol alması çok zor hdp'nin. bunun hdp açısından nazik bir konu olduğunu anlıyorum, ama selahattin demirtaş'ın bir hasleti var, herşeyi içtenlikle ve olduğu gibi anlattığını hissettiriyor, bu meseleyi de ondan başka kimse anlatamaz chp'lilere. chp'li olmayanlarımız da faydalanır hem.
(fotoğraf: esra özdoğan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
adınızın görünmesini istiyorsanız ama google hesabınız yoksa lütfen yorumunuzun sonuna adınızı ekleyin.