harika bir dinleyici

Silvius Leopold Weiss, onsekizinci yüzyılın en önemli lavtacısıydı; Bach’tan bir yıl sonra, Almanya’da doğmuştu; bir besteci ve müzisyen olarak onun kadar ünlüydü. Polonya Kralı August’un Dresden’deki sarayında 32 yıl baş lavtacı olarak bulunan Weiss, Bach’la birkaç kez karşılaştı da: Leipzig’de 1739’da bir araya geldiklerinde Bach’ın klavsen, Weiss’ın da lavta çaldığı, birlikte fantazi ve füg doğaçlamaları yaptıkları, lavtanın görece sınırlı teknik olanaklarına karşın Weiss’ın Bach’tan hiç geri kalmadığı anlatılır.

Weiss ve Dresden’deki dostları, iyi müzik dinlemek için pek çok zahmete katlanırdı. Bir keresinde Weiss iki müzisyen dostuyla Prag’a gitmişti, Johann Joseph Fux’un yeni operası Constanza e Fortezza’yı dinlemek istiyorlardı. Opera binasına geldiklerinde salonda hiç yer olmadığını öğrenen üçlü, düşkırıklığı içinde Dresden’e dönmek üzereyken Weiss’ın aklına parlak bir fikir geldi: opera orkestrasıyla birlikte çalmak! Şef Caldara, böylesine önemli müzisyenleri orkestrasında görme fırsatını elbette geri tepmedi ve Weiss, “katma değeri en yüksek opera dinleyicisi” olarak da tarihteki yerini aldı.