buluşlarımdan bazılarını nasıl yaptım - dvm

 sene 2002 olmalı. french press'lerden sıkıldığım bir akşam üstü, poşet çay gibi poşet filtre kahve yapma fikrine kapıldım. ev arkadaşım müteşebbis bir kimya mühendisiydi, ona açıldım, olurunu olmazını konuşmaya başladık bir anda, her şey o kadar hızlı ilerledi ki etiket tasarımını tartışır bulduk kendimizi. önce bir market araştırması yapalım dedik - market dediysem migros. üşenmeyip gittik, kahve çay raflarını inceledik, benzer bir ürün vardı da biz mi görmedik diye özellikle dikkatli baktık. yoktu. bunun üzerine bir paket poşet çay ve bir jacobs kahve alıp eve döndük. ev arkadaşımın sevgilisi bizi videoya çekerken biz de mutfakta ürün geliştirdik: çayı poşetten boşalttık özenli bir şekilde, içine kahve doldurduk, evde zımba olmadığı için poşetin ağzını kapatamamak gibi bir sorun doğdu ama yılmadık. su kaynatıp kupaya döktük, ağzını elimle tuttuğum poşeti kaynar suda hafif hafif sallandırdım, bir dakika tanıdık kendisine, sonra tadıma geçtik. fena olmadığına karar verdik - yani umut kırıcı değildi en azından, biraz uğraşılırsa bir yerlere gideceği belliydi.

iş ciddiye binmişti ama önümüzde aynı ciddilikte bir sorun vardı hala. filtre kahvenin en can alıcı kısmı tabii ki aromasıydı; kahvenin tazeliğini korumasını nasıl sağlayacaktık? ıslak mendil ambalajı gibi bir şey yapabilirdik, bunları da balıklarda kullanılan ama daha şık küçük teneke kutuların içine koyardık. al sana şahane ürün.

bu noktaya ulaştığımızda sermaye ya da yatırımcı bulma gerekliliği de ortaya çıktı tabii. sonra akşam oldu, yemekte ne yapalım diye konuşurken bu konuyu da unuttuk. eşe dosta anlattık zaman içinde ama kimse de elimizden tutmadı açıkçası; "bizimkiler yine ne yapmış" diye gevreye gevreye seyredildi videomuz. 

geçen gün esra markette görüp almış, getirdi önüme koydu - iki poşet filtre kahve. gözümün ucuyla baktım, "iyi fikir ama bakalım satacak mı?" dedim, müteveffa ev arkadaşım evren'i andım, işime döndüm. "days old coffee"nin yolu açık olsun.