Bundan tam 30 yıl önce bugün, "Gergedan"da ilk öyküm yayımlandı. Öyküyü bir önceki yaz, ÖYS sınavından sonra yazmıştım; o yıl Haldun Taner Öykü Ödülü konmuştu, tek öyküyle de katılmak mümkündü, ben de oraya göndermiştim. Kazanamamıştım tabii, ödül jürisi de büyük tepki çekmişti - ödülü bana vermedikleri için değil, Tomris Uyar, Murathan Mungan ve Nedim Gürsel arasında paylaştırdıkları için.
Şubat 1987'de "Gergedan" yayımlanmaya başlayınca ve liseden arkadaşım Derin Terzioğlu'nun şiirlerine yer verince ben de cesaret bulup öyküyü oraya gönderdim. O yıl İstanbul'da acayip bir kar yağdı; okula giderken arabaların üstüne bastığımı hatırlıyorum. O karlı günlerden birinde, öykümün yayımlanacağı haberini aldım, karlar kadar sevindim - Çaykovski seven bir oğlandım, aşağıdaki fotoğraftan da anlaşılıyordur.
Bu 30 yıl sana ne öğretti diye sorarsanız, hafif sıklet pehlivanlığı diyebilirim: alta düştüğünde yerinmemek, üste çıktığında sevinmemek, çapraz girmemek.
(öykünün tamamı için tıklayınız: http://sefinsalatasi.blogspot.com.tr/p/gercegin-ote-yannda.html)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
adınızın görünmesini istiyorsanız ama google hesabınız yoksa lütfen yorumunuzun sonuna adınızı ekleyin.