ben çocukken uzayda dünyaya benzer gezegenler var mıdır bilinmiyordu, herhalde vardır ama çok uzaktadır deniyordu; gezegenli yıldızların sayısı da bilinmiyordu. uzay gözlemlerinde kullanılan teknolojideki ilerlemeler sayesinde bugün kendi gezegen sistemine sahip yıldızların inanılmaz sayıda olduğunu, galaksilerin sayısının bile neredeyse sonsuz olduğunu biliyoruz. bu da "uzay uygarlıkları"nın varlığını neredeyse kesinleştiriyor. peki bunlar neden hala bizimle iletişim kurmuyor, gelip gitmiyor, bizimle ilgilenmiyor, diye soruyoruz; hatta bu ilgisizlik, böyle uygarlıkların olmadığına kanıt olarak sunulabiliyor.
dün gece bunun nedenini buldum. biz uzaydaki uygarlıklar arasında oldukça primitif örneklerden biri olarak yer alıyoruz ve bizim gibi milyonlarcası var. bizimle uğraşmaya sıra gelmeyebilir bile. gerçekten zeki uygarlıklar kendi aralarında bambaşka bir düzlemde ilişki içindeler zaten; biz o ilişkiyi-iletişimi görsek de anlayamayacağız. neden, çünkü bu dünyada inek neyse uzayda da insan o. hüzünlü gözlerle bakan yaratıklarız. ineklerin konuşulanlardan, yazılıp çizilenlerden nasıl haberi yoksa, matematik neyin bilmiyor, gökdelen yapamıyor uzaya gidemiyorsa. biz de uzay uygarlıklarıyla karşılaştırıldığında bunların muadilini yapamıyoruz. işin kötüsü, milyon yıl geçse de inek nasıl insan haline dönüşmeyecekse, biz de üstün uygarlık yaratığı haline dönüşmeyeceğiz.
uzay ineğiyiz. inek kalacağız.
İnsanlar öldükten sonra o uygarlıklardan birine gidiyorlar diye inanıyorum.
YanıtlaSil