osmanlı'da ya da ortaçağ avrupası'nda, kılık kıyafetten insanın dininin-mezhebinin-mesleğinin vs anlaşılır olmasını gerektiren kurallar bütünü önce komik geliyor (tercümanların turuncu giymesi zorunluymuş!), sonra bu kadar kurumsallaşmış bir ayırımcılık irkiltiyor insanı, ama daha sonra bugün de durumun pek farklı olmadığını, hatta bunu bir hak olarak talep ettiğimizi hatırlayınca o kadar da komik gelmemeye başlıyor. "teşhis edilmek"le "kabul edilmek" arasındaki farkı biz -foucault'dan ve
1984'ten sonra- bilmeyeceksek kim bilecek?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
adınızın görünmesini istiyorsanız ama google hesabınız yoksa lütfen yorumunuzun sonuna adınızı ekleyin.