dün akşam new york'ta, jfk havaalanı'na, istanbul uçağına binmek üzere gittiğimizde haber aldık darbe girişimini. ben inanamadım, değildir dedim, şakadır dedim. sonra içeride uçağı beklerken cnn'de görüntüler ve haberler geçmeye başladı. bu sabah indiğimizde her şey bitmişti; atatürk havaalanı'nda bayraklı arabaları ve şehrin aşırı sessizliğini saymazsak, her şey normale dönmüştü. zaten her şeyi hızlı tüketen, gündemi hızda sınır tanımayan bir ülkeydik, ama bu bir gecede darbe işi bambaşka bir şey. haber kaynaklarına erişimimim olmadığı 12 saate denk gelmiş olması da ayrıca esef verici.
dolayısıyla herkesten birkaç adım geriden geliyorum kusura bakmayın, ama hala anlayamadığım bazı şeyler var:
- bu ülkede bu kadar darbe yapıldı, darbe girişimi yapıldı, bunlardan öğrenilecek ilk şey herhalde yönetime el koymak için öncelikle yöneticilere el koymak gerektiği. gidersin, alırsın, yönetim boşluğu yaratırsın, oraya çöreklenirsin. ben hayatımda çok sayıda salak albay gördüm, ama bu kadarını görmedim.
- bu salaklığın daha da büyük göstergesi, böyle bir darbe girişiminin kamuoyunda karşılık bulmayacağının görülmemiş olması. basit bir hesapla bile nüfusun en az %75'inin darbe girişimine hayır diyeceği ortada.
- diyanet işleri'nin organizasyona dahil edilişini anlamadım - camilerden selalar vs. bir yandan, siyaset bilimi açısından müthiş bir yenilik olmuş, ama bu organizasyonun hızı ve yaygınlığı biraz fazla değil mi? yani darbecilerden daha iyi organize olmuş görünüyor diyanet.
- facetime'dan ses verme. bu mesajın verilişinde teknik bazı detaylar eleştiriliyor, neden mikrofon tutulmuş, neden doğrudan internetten yayın yapılmamış vs. "sokağa çıkma" çağrısının ironisi de vurgulanıyor. bence burada dehşet verici başka bir şey var: ülkenin iki meşru silahlı gücü, asker ve polis, karşı karşıya gelmişken, silahsız, etten kemikten insanları sokağa, çatışma alanına sürmenin dayanılmaz hafifliği.
- cemaatin rolü. darbe girişimi salaklıktan değil de çaresizlikten yapıldıysa bile salaklık. üst akıl, akıl ede ede bunu mu akıl etmiş?
darbenin hayırlısı olmaz. yapılmamışından bile bin musibet çıkar, o kadarını biliyoruz. ama bu sefer sanki daha da berbat şeyler çıkacak; bu matkap bu sefer fena delecek.
